Γκαλερί Χρυσόθεμις, Εκδόσεις «Τέχνης Οίστρος», Αθήνα 2018, σελ. 175
To 2017 το καλοκαίρι κοθώς σκεφτόμουν τί να κάνω την επόμενη χρονιά, συνειδητοποίησα ότι το 2018 είναι ένα έτος σταθμός για μένα. Ένα έτος σταθμός γιατί συμπληρώνονται 30 χρόνια από την πρώτη μου ατομική έκθεση το 1988 στην γκαλερί Χρυσόθεμις, στο Χαλάνδρι. Έτσι μου ήρθε η ιδέα για μια έκθεση στην ίδια γκαλερί που είναι τώρα υπό νέα διεύθυνση και σε άλλη μεγαλύτερη αίθουσα, μια επετειακή έκθεση, με έργα που δεν έχω δείξει ποτέ, τα τελευταία 30 χρόνια.
Στην πορεία θυμήθηκα ότι είναι και μια άλλη επέτειος. 50 χρόνια από τον Μάρτιο του 1968 όταν έφτιαξα το πρώτο μου έργο και πήρα την απόφαση πως ήθελα να γίνω ζωγράφος.
50-30 δηλαδή όπως και ο τίτλος της έκδοσης αυτής. Την ίδια πορεία με την σκέψη περί έκθεσης είχα και για το βιβλίο αυτό. Στην αρχή έναν κατάλογο με τα έργα των 30 ετών αλλά κατέληξα σε μια μεγαλύτερη έκδοση με πολλά έργα που δεν είχα δείξει ποτέ. Την περίοδο στο εργαστήρι του Γ. Βογιατζή. των σπουδών μου στην Αγγλία, πρώτα στο Μπρίστολ και μετά στο Λονδίνο και τελικά όλη την κατοπινή περίοδο μέχρι σήμερα (με μια διακοπή 8 χρόνων 1974-1982).
Και να που βγήκε αυτό το βιβλίο με πάνω από 320 έργα από ένα σύνολο 5875 που έχω δημιουργήσει τα 50 αυτά χρόνια. Έργα καταγεγραμμένα όλα 1 προς 1 από την αρχή. Και διανθίζεται από στίχους ποιημάτων αγαπημένων μου ποιητών
Και πέρασαν κιόλας 30 χρόνια και ίσως πιο πολλά πριν το 1988 που πήγαινα στην «Χρυσόθεμις» και γνώρισα την Ζωή Ψαρρού και εκτός από καλοί συνεργάτες, γίναμε και φίλοι, τι φίλοι δηλαδή, μια ευρύτερη οικογένεια όπως συνηθίζουμε να λέμε.
Και να που το έφερε έτσι η ζωή (με μικρό ζ) να συνεχίζει την λειτουργία της Γκαλερί η Λήδα Παναγιωτοπούλου από το 2010 και να είναι τώρα εκείνη που οργανώνουμε μαζί αυτήν την επετειακή έκθεση (αφού το 2018 είναι ένα ορόσημο και για μας, 40 χρόνια μαζί).
1968-1978-1988 λοιπόν…
Και «έρχεται» και ο Γιώργος Μαρκόπουλος, ο φίλος, ο ποιητής, ο αγαπημένος, που με τιμά με το καταπληκτικό κείμενό του, προστίθεται στην παρέα μας και συμπληρώνει με τα ποιητικά του, γλυκά και μεστά λόγια αυτό το βιβλίο.
Και βέβαια, τέλος, να θυμηθούμε και να τιμήσουμε όλοι μαζί τους αγαπημένους μας φίλους που «έφυγαν» πρόσφατα, τον Γιάννη Βαρβέρη, τον Γιάννη Κοντό, τον Κώστα Μουρσελά και τον Τάκη Κοντογιάννη, τον γιατρό και σύντροφο.
Ν. Οικονομίδης