Eκδ. Τέχνης Οίστρος, Αθήνα 2015, σελ. 104.
Ένα βιβλίο-λεύκωμα, στο οποίο η λογοτέχνης, Λήδα Παναγιωτοπούλου, διαλέγεται δημιουργικά με το εικαστικό έργο του Νίκου Οικονομίδη.
«Η συνομιλία ξεκίνησε εδώ και χρόνια.
Ο πίνακας στεκόταν μπροστά μου, το βλέμμα μου ταξίδευε
μέσα του. Ανακάλυπτε ιστορίες, το χέρι μου τις κατέγραφε.
Πανδαισία χρωμάτων, μορφές, τοπία και τραπέζια κάποιες
φορές μοναχικά. Πόσα δεν μου έλεγαν, δεν υπαινίσσονταν.
Κάθε τραπέζι με πίεζε να πω την ιστορία του.
Τους πόνους του, τις χαρές του, ό,τι είχε ζήσει.
Τα τραπέζια του Νίκου Οικονομίδη είναι τραπέζια που μιλούν.
Μερικές φορές φλύαρα, άλλες απαιτητικά και κάποιες
σιωπηλά που σε κοιτούν, ωστόσο, επίμονα σαν κάτι να ζητούν.
Έτσι, έφτιαξα τον δικό τους κόσμο, όπως εγώ τον αισθάνθηκα.
Τους απέδωσα συναισθήματα, σκέψεις, ώρες στοχασμού
και ώρες μοναχικές.
Ύστερα, ήρθαν οι άλλοι πίνακες με τις δικές τους ιστορίες,
αφηγήσεις για την περιπέτεια της ζωής. Άλλα ερωτηματικά
προέκυψαν, σκέψεις για τα ανθρώπινα…
Πέρασα καλά μαζί τους.
Ελπίζω και ‘γω, με τη σειρά μου, να μην τους διέψευσα.
Γιατί μίλησα εκ μέρους τους με σεβασμό και αγάπη.»
Λήδα Παναγιωτοπούλου, Ιανουάριος 2015