Στις μέρες μας παρατηρείται αύξηση στο ποσοστό των πολιτών στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας που επιρρίπτει σε τρίτους τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Πρόσφατη σειρά ερευνών κοινής γνώμης μίας πανεπιστημιακής ομάδας καταδεικνύει ότι η στάση μας απέναντι στα σύγχρονα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα βασίζεται πάνω σε μία λογική θυματοποίησης και συνωμοσιολογικής θεώρησης της καθημερινότητάς μας γεγονός που «[…] αποτελεί οξύ σύμπτωμα ανορθολογισμού, ναρκισσισμού και έντονου συναισθηματισμού, στοιχεία με τα οποία αντιμετωπίζουμε τις περισσότερες προκλήσεις της ζωής, σε συλλογικό αλλά συχνά και σε ατομικό επίπεδο», σύμφωνα με τον καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης, κ. Στ. Καλύβα*. Αν θέλουμε, ωστόσο, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής, πρέπει όλοι και κυρίως οι νέοι να αποβάλουμε αυτήν τη λανθασμένη θεώρηση. Είναι επιτακτική, επίσης, η ανάγκη να δράσουν αποφασιστικά οι φορείς της εκπαίδευσης για να προσφέρουν στους νέους τα απαραίτητα πνευματικά εφόδια και εργαλεία, ώστε να αποτινάξουν την ταυτότητα του θύματος που τους καλλιεργήθηκε και να συμπορευτούν με τους Ευρωπαίους συμπολίτες τους απαλλαγμένοι, στo μέτρo του δυνατού, από τις παθογένειες της σύγχρονης ελληνικής νοοτροπίας. Μιας νοοτροπίας, που συχνά δίνει την εντύπωση ότι γνωρίζει άριστα να θρηνεί και να αναθεματίζει, αρνείται ωστόσο να λάβει κάθε μέτρο πρόληψης.